یک حال خاص

چند روزی میشه که با تمام تلاشم برای جمع و جور کردن خودم و چسباندن ذره هام به هم باز... روی تخت ولو میشم یا روی کاناپه چمباتمه می زنم و یک جور بغض و دلتنگی روی قفسه ی سینه ام فشار میاره... حالت گنگی و بی صدایی ... وقتی همه جا شلوغ و درهمه اما تو... فقط صدای درونت رو می شنوی و حس می کنی تنهاترین آدم روی زمینی... یه جوری که دوست داری بری توی کمد قایم شی یا بدویی ... تند و ضربان قلبت نذاره حس کنی خیلی خیلی تنهایی.

ادامه داره